Zespół sakralny w Studzienicznej (zabytkowy drewniany kościół z 1847 r., drewniana dzwonnica z 1871 r. oraz kaplica w stylu neoklasycznym zbudowana w 1872 r. na miejscu drewnianej z XVIII w., gdzie umieszczono obraz Matki Bożej Studzieniczańskiej).
Jest to miejsce kultu religijnego Matki Boskiej, notowanego w dokumentach kamedułów już w 1728 r. Zespół sakralny składa się z drewnianego kościoła i kaplicy na wyspie. Obecny kościół pochodzi z 1847 r. i ufundowany został przez Szymona Andruszkiewicza, chłopa z okolic Sejn. Ma trzy ołtarze: główny pw. Świętej Rodziny i boczne pw. Św. Tekli i św. Jana Nepomucena. Obok stoi drewniana dzwonnica z 1820 r. Kaplica pochodzi z 1872 r. Zbudował ją na wyspie Ludwik Jeziorski, budowniczy kanałowy, opierając na solidnej podstawie z 64 pali wbitych w ziemię i drewnianej kratownicy wypełnionej kamieniami. W kaplicy jest cudowny obraz (XVIII-wieczna kopia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej). Obok kaplicy, pod gontowym daszkiem znajduje się studzienka z cudowna wodą, leczącą ponoć schorzenia oczu. Wysepkę łączy z lądem grobla, na której rośnie pomnikowy dąb szypułkowy (ok. 500 lat, wys. 20 m, obw. 5 m). Obok piękny jesion (wys. 16 m, obw. 3,1 m), również pomnik przyrody.
Ponieważ jezioro wraz z wysepką należało do dóbr kamedułow węgierskich i podlegało jednocześnie parafii augustowskiej, która czerpała dochody z ofiar i datków wiernych, powstał spór pomiędzy kamedułami a parafią. W 1728 r. , kiedy to obraz matki Boskiej wystawiono tu po raz pierwszy, kameduli nasłali dziadów węgierskich, którzy obraz zabrali.
Stało się to początkiem długotrwałych procesów. W 1741 powołano komisję Kurii Wileńskiej do zbadania cudowności miejsca, lecz nie znamy jej orzeczenia. Faktem jest, iż kult Matki Boskiej coraz bardziej się rozpowszechniał. Przyczynił się do tego pokutnik – pustelnik, podobny były major, Wincenty Morawski, który osiedliwszy się tu w 1770 r., zbudował pierwszą kapliczkę na wyspie. Pielgrzymka Murawskiego do Rzymu przyniosła aż 4 odpusty uzyskane dla Studzenicznej od papieża Piusa Vi. Przez okolicznych mieszkańców pustelnik był uważany prawie za świętego ze względu na pobożność i znajomość ziołolecznictwa. W 1776 r. postawiono tu pierwszy kościół, wkrótce osadzono na stałe księdza, podległego szczerze. Studzieniczna wkrótce stała się filią (1838) i samodzielna parafią (1873).
Po rozbiorach powstaniu styczniowym Studzieniczna stała się miejscem azylu religijnego dla sąsiednich parafian unickich. Wierni tych parafii, zmuszeni ukazem carskim do powrotu na prawosławie, tu potencjalnie chrzcili swoje dzieci..
Obecnie na odpust główny, który odbywa się na Zielone Świątki, wierni wypełniają wyspę i wieś, a ok. 5 tys. przyjmuje komunię św. We wsi jest cmentarz z 1832 r. z zachowanymi żeliwnymi wyrobami z huty sztabińskiej.
